Ahmet İsvan ‘ı   kaybetmişiz…  Herkes  onu İstanbul ‘un   eski  Belediye  Başkanı olarak anımsıyor . 

Aslında o  öncü  bir  tarım  girişimcisiydi…. 

İsvan bey, ABD‘nin Kaliforniya’sında   tarım mühendisliği okumuş    ve  meyvecilik  üstüne  ihtisas  yapmıştı. 

Yurda  döndüğünde  baba  toprakları üstünde  yeni nesil elma yetiştiriciliği  yapmaya  başladı. Bu  olayda yanında eşi Reha  hanım da  yer aldı.  

Yalova üreticisi   bence   rahmetli İsvan‘dan  2  önemli şeyi  öğrendi:

1-Elma bir  cins işidir,  ağacı bir  cinse  ait değilse   

yarayışlı olamaz.

2-Elmanın varlığı kendi başına  yeterli değildir. İstiflenmesi, paketlenmesi ve  depolanması  en az ürünün kendisi   kadar   önem taşır.

Bence  ülke  elmacılığı, İsparta , Amasya , Karaman elmacılığı  için  el ‘an  değişmez    bir  gerçektir , rahmetli  İsvan ‘ın  öğrettikleri.

Sonra, aradan yıllar  geçti.  İş Kültür  anı /  kültür editörü Sayın Emre Yalçın   ondan  anılarını yazmasını  istedi. 

‘’Köprüler  Gelip Geçmeye / Tarımda  bir  Modernleşme  Öyküsü ‘’ eseri ortaya çıktı.

Elmanın öyküsüydü aslında  bu modernleşme  öyküsü…

Emre bey nerdeyse  satır değiştirmediğini söyler bu baskıyı hazırlarken. Oysa   rahmetli  İsvan  bu eseri   hazırlarken   yaşı     80‘i aşmıştı.

Kitap büyük ilgi    topladı  ve  2.baskısını yaptı. 

1950 ‘lerde  Yalova  Taşköprü Çiftliği ‘nde  Ahmet İsvan   Yalova  elması ‘nı geliştirme  öyküsü, sosyolog Prof.  Mübeccel Belik  Kıray ‘ın bir araştırmasına  konu oldu.  

İsim anılmaz ama Mübeccel hoca’nın modern  çiftçisi   Ahmet  İsvan beyin ta  kendisidir.

2011 ‘de   bir  çalışma için  Yalova’daydım….

Aklıma bu  kitap bağlamında   Ahmet İsvan bey düştü.

Sağa- sola  rica  ettim, herkes  biliyordu, ancak tam olarak   evi  yerini  kestiremiyordu.

Nihayet  kendisi bir  Yalova’lı olan  bankacı Nilgün  Özgen hanım önüme   düştü, beni  Taşköprü’ye   götürdü.

Basit, sade demeye dilim  varmıyor , dış  görünümüyle    biraz da  viran  görünümlü  evine vardık.

İsvan bey bizi    hoş  karşıladı ama  biraz  da telaşlandı.

Sonradan   anladık, eşi   Reha hanım  Alzheimer yaşıyordu  ve  bakımını   bizzat  o  üstlendiği  için  onu  evin içinde  bile    yalnız  bırakamıyordu.

Evlatları  önerse de,  bakıcı almayı   kabullenmemiş,  bu iş  bizzat  kendisi  üstlenmişti.

O gün  onunla  tarım , kitabı , anıları üstüne sohbet   ettik , çok hoş oldu.

En önemlisi   ondan   bir insanlık  dersi  almıştık….  

Yol arkadaşlarının  bakımını  bir  ömür  boyu  ölüme dek sürdürmek üstüne  bir  insanlık dersiydi bu.

Sizlere,  KOBİ Dünyası‘na  bilinen bir Ahmet İsvan portresinin çok dışında  kalan    iki önemli  yönünü anlattığımı zannediyorum.

Bugün  Yalova’da   elmacılık   yapan  küçük üreticilerin cebine    3-4  kuruş giriyorsa,   bu biraz da Ahmet İsvan beyin yıllar  yılı süren    bu işe kendisini vermesindendir.

Rahmet  üstünden eksik  olmasın…       

(2017)